... dat dove kinderen brabbelen in VGT net zoals horende kinderen in het Nederlands?
Een taal leren is iets heel complex, dus ik doe het stap voor stap, net zoals mijn horend vriendje. Mijn vriendje begint rond 7 à 8 maanden met brabbelen. Hij herhaalt altijd dezelfde lettergreep (bijv. ba ba ba ba). Rond 9 à 10 maanden brengt hij hier wat meer variatie in (bijv. ba me ti). De klanken van de brabbels beginnen steeds meer op de klanken van het Nederlands te lijken, maar ze hebben nog geen betekenis. Meer en meer neemt mijn horend vriendje ook de melodie en de intonatie van de taal uit zijn omgeving over.
Ik begin op dezelfde leeftijd te brabbelen, maar dan met mijn handen. Eerst gebruik ik altijd dezelfde handvorm (bijvoorbeeld een uitgestrekte wijsvinger, of een vuist, die zijn het gemakkelijkst) en breng die naar de verschillende plaatsen waarop ik mijn mama zie gebaren. Zo imiteer ik de gebaren, maar altijd met dezelfde wijsvinger of vuist. Hierbij volg ik meer en meer het ritmische patroon van de gebarentaal die ik zie. Als mijn vriendje brabbelt reageert zijn mama of papa hierop alsof hij echt woorden zegt. Zo helpen ze hem vooruit en stimuleren ze hem om zijn klanken om te leren zetten in woorden. Als mijn mama of papa ziet dat ik iets met mijn handen doe, interpreteren ze dat ook als een gebaar en spelen ze hier ook op in. Zo leren ze me mijn handen te gebruiken om er eenvoudige gebaren mee te maken.
Zowel mijn vriendje als ik verzamelen zo bouwstenen en we leren spelenderwijs hoe onze taal in elkaar zit, hoe we onze bouwstenen op elkaar kunnen zetten. Allebei maken we in het begin vrij veel fouten, dat is normaal. In het begin begrijpen vaak alleen onze ouders ons, maar gaandeweg worden we vloeiend in de talen die ons aangeboden worden.
